• 04 مهر 1401
• 0

• اشتراک گذاری

پاسخ شبهه پس از قبول قطعنامه 598 از سوى ایران، صدام حمله وسیعى در مناطق جنوبى ایران کرد و موفق شد دوباره قسمت هایى از خاک ایران را به تصرف درآورد، اما در همان زمان ایران خیلى زود توانست توازن قوا را در جبهه ها به وجود آورده و تک عراق را با قدرت جواب دهد.

بعد از آزادی سازی خرمشهر، پیشنهاد صلحی که تأمین کننده منافع کشور به ایران داده نشد و آنچه مطرح گردید تنها مسأله آتش بس بود و نتیجه این آتش بس نتیجه‌ای جز این نداشت که صدام فرصتی داشته باشد برای آماده شدن جهت ادامه جنگ. در صورتی که آتش بس باید در شرایط متوازن انجام شود تا قابل قبول شود.

هزار کیلومتر مربع از سرزمین‌های ما در دست عراق بود که نقاط استراتژیک و حساسی هم بود. نفت شهر، ارتفاعات قصر شیرین در دست دشمن بود. آتش بس در آن مرحله یعنی زمین‌هایی که آن ها تصرف کرده بودند، همچنان دست‌شان باقی می‌ماند و یک موضع برتر در مذاکرات سیاسی دست آن ها بود.

در سطح بین الملل هم شورای امنیت سازمان ملل بر اساس وظایف خود عمل نکرده بود. نه خبری از تشخیص‌ و اعلام متجاوز بود و نه اقدامی متناسب با تجاوزهای عراق به ایران از قبیل محاصره اقتصادى، قطع روابط دیپلماتیک، تعطیلى فرودگاه ها، بمباران بنادر، اقدام مستقیم نظامى و... .

شاهد مدعای فوق، پس از قبول قطعنامه 598 از سوى ایران عیان شد. عراق پس از قبول قطعنامه، اقدام به حمله وسیعى در مناطق جنوبى ایران کرد و موفق شد مجددا قسمت هایى از خاک ایران را به تصرف درآورد، اما در همان زمان ایران خیلى زود توانست توازن قوا را در جبهه ها به وجود آورده و تک عراق را با قدرت جواب دهد.

سایر کسانی که به این مساله پاسخ داده اند

• تاکنون پاسخی برای این مساله ثبت نشده است.