یک انتظارِ 130 ساله!

یک انتظارِ 130 ساله!

منابع مرتبط
عکس نوشت ها
چندرسانه ای
دریافت پست

پاسخ شبهه یک انتظارِ 130 ساله!

  1. ناصرالدین قاجار اولین ایرانی بود که کلید برق را زد و لامپ روشن شد. بعد از آن چقدر طول کشید تا همه ایرانی‌ها بتوانند کلید برق را بزنند و لامپ را روشن کنند؟ خیلی زیاد؛ ۱۳۰ سال!
  2. ناصرالدین، در کاخ‌های سلطنتی روسیه چراغ روشنایی برقی را دید و همان‌جا دستور داد یک مولد برق کوچک بخرند و در خیابان باب‌همایون مستقر کردند و اولین چراغ برق ایران همانجا روشن شد.
  3. بعدها در سال ۱۲۸۴ شمسی، «امین‌الضرب» یک کارخانه برق ۴۰۰ کیلوواتی به طهران آورد و حوالی میدان توپخانه در خیابان امیرکبیر فعلی مستقر کرد تا نام آن خیابان بشود «چراغ‌برق».
  4. در دوران پهلوی اول، سال ۱۳۱۳ قرار شد برای تهران برق سراسری تأمین شود که البته چنین طرحی تا چند دهه بعد در حد یک رؤیا باقی ماند.
  5. از دهه ۲۰ رادیو و از دهه ۳۰ تلویزیون هم به ایران رسیدند ولی این تجهیزات برای خیلی‌ها فایده‌ای نداشتند چون اصلا در خانه برق نداشتند.
  6. بالاخره در دهه‌ ۴۰ شمسی، برق‌رسانی به شهرهای کوچک‌تر آغاز شد و تا اواخر دهه ۵۰ بالاخره حدود ۴ هزار روستای از 90 هزار روستای  کشور یعنی فقط 4 درصد به شبکه برق متصل شدند.
  7. در دهه ۶۰ به‌دلیل بمباران ناشی از جنگ و البته تحریم‌های صنعتی و تجاری، صنعت برق به زحمت افتاد و قطعی برق برای دهه‌شصتی‌ها امری عادی و بخشی از سبک زندگی آنها دهه تبدیل شد.
  8. از دهه ۷۰ شبکه برق ایران به‌تدریج توانمند شد و این بار کار دست خود ایرانی‌ها بود تا در در دهه ۸۰ شبکه برق کشور قوی‌تر شود و کار برق‌رسانی به روستاها رسید.
  9.  در دهه ۹۰ نیز کار تکمیل شد و حالا میزان دسترسی ایرانیان به برق چقدر باشد خوب است؟ ۱۰۰ درصد؛ تمامی شهرها و تمامی روستاهای بالای 20 خانوار در ایران برق دارند.
  10. حالا در سال 1400،  ترانسفورماتورهای برق ایرانی، جزو ۱۰ برند برتر دنیا هستند در حالی که در دنیا میانگین میزان برق‌رسانی در شهرها ۹۶ درصد و در روستاها ۷۹ درصد است!

سایر کسانی که به این مساله پاسخ داده اند