آن سو :: آنچه رسانه ها به ما نمی گویند

اگر جمهوری اسلامی به جای این همه امام زاده، بیمارستان ساخته بود، الان مشكل كمبود تخت بیمارستان نداشتیم!

هر نهادی در جامعه جایگاه و كارویژه خود را دارد. همان گونه كه نمی توان نانوایی را مهم و فروشگاه پخش مواد پروتئینی را غیر مهم دانست، یا دانشگاه را مهم و كارخانه را غیر مهم معرفی كرد و هر كدام بخشی از نیاز جامعه را تأمین می كند

منابع مرتبط

عکس نوشت ها

چندرسانه ای

دریافت پست

پاسخ شبهه هر نهادی در جامعه جایگاه و كارویژه خود را دارد. همان گونه كه نمی توان نانوایی را مهم و فروشگاه پخش مواد پروتئینی را غیر مهم دانست، یا دانشگاه را مهم و كارخانه را غیر مهم معرفی كرد و هر كدام بخشی از نیاز جامعه را تأمین می كند

مراقد و حرم‌های شریف امام‌زادگان در کشور ما یکی از ظرفیت‌های مهم معنوی و فرهنگی است و کارویژه‌های خاص خود را دارد. امام زادگان نمادهای معنویت، دینداری، پاکی، شرافت، شجاعت و شهادت‌اند. بسیاری از مردم فضای معنوی حرم‌ها و مراقد این بندگان پاک الهی را جایی برای کسب آرامش، امید و انگیزه‌های مثبت خود می‌دانند. اگر معتقدیم که به حکم عقل، «پیشگیری بهتر از درمان» است، مراقد و حرم‌ها، خود از فرصت‌های این پیشگیری است و بدیهی می نماید که فضاهایی که به پیشگیری از مشکلات روحی و جسمی کمک می‌کند، اگر مهم‌تر از بیمارستان نباشد، آثار مثبتش کم‌تر از بیمارستان نیست. به طور کلی پاسخ سوال فوق را میتوان در موارد زیر دانست:
1. هرنهادی در جامعه جایگاه و کارویژه خود را دارد. همانگونه که نمی‌توان نانوایی را مهم و فروشگاه پخش مواد پروتئینی را غیرمهم دانست، یا دانشگاه را مهم و کارخانه را غیرمهم معرفی کرد و هرکدام بخشی از نیاز جامعه را تأمین می‌کند، نمی‌توان گفت بیمارستان مهم است، اما مساجد و حرم‌های امام زادگان غیرضروری است. این یک مغالطه غیرعلمی است و برای هرعاقلی بطلانش واضح است. انسان‌ها هم به بیمارستان برای درمان دردهای جسمی خود نیازمندند و هم به جاهایی که روحیات آنان را ارتقا بخشیده و احساس معنا و امید در زندگی‌شان را افزایش دهد! مضاف بر اینکه بیمارستان ها معمولا با بودجه های عمومی و توسط دولت ها ساخته می شود اما مساجد، حسینه‌ها، تکایا، حرم‌های امامان و امام‌زادگان توسط مردم و از طریق وجوهی مانند نذر، وقف و هدایای شخصی ساخته می‌شود.
2. از سوی دیگر وضعیت پزشکی کشور نسبت به قبل انقلاب بسیار بهتر شده است؛ به نحوی که دیگر شاهد حضور پزشکان هندی و سایر کشورها برای درمان بیماران ایرانی نیستیم. در نظر گرفتن شاخص امید به زندگی که طی چهار دهه اخیر از 54 سال به بالای 74 سال افزایش یافته است. در سال های اول انقلاب حدود ۵۶ هزار تخت بیمارستانی در کشور وجود داشت، اما در حال حاضر ۱۲۹۶۰۰ تخت بیمارستانی در کشور موجود است.
3. طبق اعلام کارشناسان حوزه پزشکی، در رشته‌های پزشکی انحصار وجود دارد؛ همین انحصار عامل اصلی کمبود پزشک و در نتیجه کمبود تخت بیمارستانی به عنوان یکی از تجهیزات ضروری است. به عبارت دیگر تعداد پزشکان محدود منجر به کمبود بیمارستان و ویزیت تعداد معینی از بیماران در طول روز شده و از همین رو بیمارستانها وجود تخت بیشتر برای رسیدگی به تعداد بیشتر بیماران را ضروری نمی‌دانند. همین مساله منجر به ورود بیمارستانهای خصوصی برای رفع بخشی از نیازهای بیماران گردیده که برای سرمایه گذاران این حوزه سودآور بوده است. علاوه بر این توسعه نامتوازن یکی دیگر از دلایل کمبود تخت بیمارستانی به ویژه در استانهای محروم است. از همین رو نتایج پژوهشها بیانگر توزیع بیشترین تخت بیمارستانی در استانهای تهران، سمنان و یزد بوده و در استانهای خراسان شمالی، سیستان و بلوچستان و چهارمحال و بختیاری توزیع تخت بیمارستان تا حدودی ناعادلانه باشد.

سایر کسانی که به این مساله پاسخ داده اند